Spx:
Getmək
şərt deyil ki, iz qoya bilməkdi güclü olmaq.
Gecələr
səhvlərini düşünüb ağlayanda, yastığınla özünü boğa bilməkdi şair olmaq.
Bütün
şeirlərim sevgidən doğur adətən, bu şeir nifrətlə sevişərkən doğuldu.
Bütün
günahlarımı, düşünərək qazanmışam mən
Bir
gün düşünmədən tətiyi çəkəndə, şeirlərim başa düşülər bəlkə də.
Bəlkə
də yüksəklikdən qorxur doğmalar,
Bu qədər
alçağlığa səbəb tapa bilmirəm.
Ağlatmaq
üçün yaranan təlxəklər var bu dünyada,
Qəlb
qırmaq üçün yaranan yaxşılıqlar var
“Bu sənin
yaxşılığın üçündü” deyib,
Yaxşılığdan
anlamayanlar var.
Hər dəfə
bu son olsun, deyirəm
Bu
son siqaret olsun, bu son şeir olsun, bu son nəfəs olsun.
Amma,
yarıda qalmış o qədər şey var ki,
Görəsən
necə son olsun?!
Bəlkə
filmlərin tam əksi olsun bu dəfə?!
Baş
rolda ki, qəhrəmanı bəlkə mən öldürüm?!
Yada
bəlkə alçağlıq qalib gəlsin, təslim olsun qəhrəman.
Uça
bilməsin canavar.
Mizan:
Mən
yazsam qəzəl olur, sən yaz şeir olsun
Kim
gedir qoy getsin, sonunda şeir olsun.
Uzaq
yolların insanıyam mən
Mən
gedənlərdənəm, amma arxasınca gedənlərdən.
Məsələn
zülmətin, məsələn saxtalığın.
Getməliyəm,
çünki bilmək haqqımdı
Sonu
var mı bu qaranlığın?!
Ən
sonuncu saxta gülüş kimə məxsus olacaq görəsən?!
Yəqin
mən gülərəm, son nəfəs də dəyməmək üçün qəlbinə doğmaların.
Yəqin
ən sonda mən gedərəm, qəbul edərək bütün qınağları.
Gediləcək
bütün yolları şeirlərim seçir,
Mən
sadəcə yazıram
Tərk
edənlər özləri şeir olmağı seçir,
Və mən
yenə sadəcə yazıram.
Şeirlər
gözəl olmur, tərk edənin izi böyük ola bilər sadəcə
Şeirlər
doğma deyil, sadəcə şairlər insanlara nifrət edir.
Bu qədər...
0 yorum:
Yorum Gönder